ویروس کرونا ممکن است منجر به ناباروری در مردان شود!

ویروس کرونا ممکن است منجر به ناباروری در مردان شود

 بر اساس یک مطالعه اسرائیلی، تعداد اسپرم مردان آلوده 30 روز پس از تشخیص Covid-19 به نصف کاهش می یابد. این مطالعه جدید ادعا کرده است، مردانی که از علائم COVID-19 متوسط ​​یا شدید بهبود می یابند،ممکن است قدرت باروری آن کاهش یافته باشد. البته از آنجا که هنوز هیچ مجله ای مطالعه را به صورت عمومی منتشر نکرده است،این بدان معناست که دانشمندان از سراسر جهان هنوز نتوانسته اند به قطعیت در این موضوع و روش های آن برسند.تحقیقات منتشر نشده، که توسط پروفسور دن آدرکا از مرکز پزشکی Sheba در تل آویو انجام شده،گزارش داده است که ویروس در 13% نمونه های اسپرم افراد مبتلا وجود داشته است.

همچنین 50 % کاهش حجم، غلظت و تحرک اسپرم در بیماران با علائم متوسط ​​30 روز پس از تشخیص گزارش شده است. تحقیقات هنوز مشخص نکرده است که آیا ویروس کرونا می تواند به بیضه ها آسیب برساند یا خیر. پاسخ دانشمندان ممکن است چندین سال طول بکشد.این محقق اسراییلی می گوید:  این احتمال وجود دارد که اگر دو ماه و نیم پس از بهبودی، آزمایش اسپرم را انجام دهیم حتی شاهد کاهش باروری بیشتر از 50 درصد نیز باشد.

این مطالعه همچنین از تغییرات دو نوع سلول در بیضه های  12 بیمار کرونایی خبر داده است. سلولهایی به نام سلولهای سرتولی و لایدیگ به ترتیب برای بلوغ اسپرم و تولید تستوسترون مورد نیاز هستند.پروفسور آدرکا معتقد است که این امر به دلیل اتصال ویروس به گیرنده های ACE2 موجود در هر دو نوع سلول است و پس از آن سلول ها می میرند و این امر منجر به ناباروری می شود.

پروفسور آدرکا مطمئن نیست که این تأثیرات قابل برگشت هستند یا در طولانی مدت ادامه می یابند. پزشكان باید شش ماه یا یك سال بیماران مشابه را معاینه كنند تا مشخص شود آیا این خسارت “وابسته به زمان” است یا نه؟ این کاری است که تیم او قصد انجام آن را دارد.این محققین قصد دارند آنزیمی به نام TMPRSS2 را نیز بررسی کنند.TMPRSS2 به ویروس در اتصال به گیرنده ACE کمک می کند و داخلی سازی آن را در سلول ها تسهیل می کند. این پدیده ممکن است بیشتر بودن میزان مرگ و میر ناشی از COVID-19 در مردان را نشان دهد.

پروفسور آلن پیسی، کارشناس برجسته باروری مردان در دانشگاه شفیلد  نیز در گفتگو با MailOnline ، اظهار داشته است که اگر ویروس کرونا باعث کاهش گذرا تولید اسپرم شود، تعجب نخواهد کرد. وی گفته است: ” حتی آنفلوانزا باعث كاهش موقت تعداد اسپرم می شود. سوال این است که آیا دائمی است و آیا قابل بازیابی است؟وی همچنین معتقد است اثبات وجود ویروس در داخل اسپرم واقعاً دشوار است. تاکنون هیچ مدرکی مبنی بر انتقال این ویروس از طریق مایع منی یا مایعات واژن وجود ندارد.

نکته مهمی که باید برای نسبت‌دادن این عارضه به کووید-19 مدنظر داشته باشیم این است که ویروس برای آسیب به سلول‌های جنسی ابتدا باید وارد جریان خون شده و از این طریق به اندام‌های مختلف بدن ازجمله بیضه انتقال پیدا کند. اما بر اساس مطالعات منتشرشده تاکنون هیچ سازوکار مشخصی برای انتقال ویروس کرونا به جریان خون مشاهده نشده است. هنوز هیچ کس نمی داند که این مشکل چقدر شدید است و این اثرات قابل برگشت هستند یا خیر.

عفونت به عنوان یک دلیل زمینه ای احتمالی برای ناباروری مردان پذیرفته شده است.به عنوان مثال اوریون ممکن است در طولانی مدت بر باروری بیماران مرد تأثیر بگذارد و باعث آزواسپرمی شود، بنابراین می دانیم ویروس ها می توانند چنین تاثیری داشته باشند.

مطالعات اولیه در مورد اثرات کروناویروس بر ناباروری مردان

 پیش تر دانشمندان اشاره کرده بودند که کاهش تعداد اسپرم در مردان می تواند به دلیل  تب که یکی از علایم بیماری کرونا می باشد، اتفاق بیفتد. هر گونه عفونت ویروسی مانند  Covid-19 می تواند منجر به تب درجه بالا و کاهش تعداد و تحرک  اسپرم به طور موقت شود.به طور کلی اعتقاد بر این است که تب شدید می تواند برای عملکرد طبیعی بیضه ها مضر باشد. تب یکی از ویژگی های قابل توجه COVID ‐ 19   است و بنابراین ممکن است نقش مهمی در اختلال عملکرد بیضه داشته باشد. سلولهای زایا می توانند با سرعت نرمال در دمای کمتر از 8/37 درجه سانتیگراد ایجاد شوند.

با این حال، درجه حرارت بالاتر ممکن است باعث آسیب غیر قابل برگشت به سلولهای زایا شود. تحقیقات تأیید می کند که درجه حرارت بالا می تواند منجر به توقف میوزی سلولهای زایا شود. از طرف دیگر گزارش های محققان نشان داده است کهاکثر مردان مبتلا به عفونت فعال دارای سطح تستوسترون و دی هیدروتستوسترون پایین هستند.

مکانیسم های درگیری کروناویروس و باروری مردان

باروری مردان ممکن است از دو طریق  توسط ویروس کرونا ویروس درگیر شود:

• اثرات مستقیم سیتوپاتیک ناشی از تکثیر ویروس و انتشار ویروس در بیضه
• آسیب غیرمستقیم به باروری مردان ناشی از آسیب شناسی ایمنی.

ویروس هایی مانند HEV 26 و ZIKV ، 27 ، 28  می توانند در دستگاه تولید مثل مردان تکثیر شوندو در نهایت منجر به آتروفی بیضه و ناباروری مردان شوند.

SARS ‐ CoV-2 نیز از طریق اتصال ACE2 و از طریق پرایمینگ توسط TMPRSS2 وارد سلول می شود. ACE2 فقط در سلولهای اسپرماتوژنیک و سلولهای سوماتیک بیضه بیان می شود. ACE2 نشان می دهد پتانسیل بالایی برای آسیب بیضه و اختلال اسپرماتوژنز دارد.

TMPRSS2، به عنوان یک ماده ضروری پروتئاز برای عفونت ویروسی، در اسپرماتوگونی و اسپرماتید بیان می شود. بیان همبستگی ACE2 و TMPRSS2 در سلولهای اسپرماتوگونی و لایدیگ نشان می دهد که بیضه در معرض خطر می باشد که در برابر عفونت SARS ‐ CoV ‐ 2 آسیب پذیر است و  ممکن است منجر به آتروفی بیضه و ناباروری مردان شود.

جالب است که بیان بیضه ACE2 مربوط به سن است. بالاترین بیان در بیماران 30 ساله ثبت شده است که بالاتر از افراد 20 ساله است، در حالی که بیماران 60 ساله پایین ترین سطح بیان را نشان می دهند.این امر ممکن است نشان دهد که بیماران جوان پسر در معرض خطر بیشتری برای آسیب بیضه توسط COVID-19 نسبت به بیماران مسن هستند.

از طرف دیگر کروناویروس می تواند باعث کاهش تعداد سلول های لیدیگ شود. سلول های لیدیگ که در فضای بینابینی سمی نفروس توبول وجود دارند آندروژن ها را تولید می کنند. تکثیر SARS ‐ CoV ‐ 2 در سلول های لیدیگ تولید کننده تستوسترون ممکن است تولید تستوسترون را مختل کند.

اثر کرونا ویروس بر ریزمحیط بیضه

علاوه بر این، ویروس کرونا ممکن است به طور مستقیم ریز محیط بیضه را که از اسپرماتوژنز پشتیبانی می کند مختل کند. در خروس های آلوده به CoV ، تجزیه و تحلیل بافت شناسی نشان داد که اختلال در لوله های اسپرم ساز و از بین رفتن غشای پایه، منجر به تخریب ریز محیط اسپرماتوژنز می شود، که به کاهش غلظت اسپرم زنده کمک می کند. بنابراین، احتمالاً تخریب بیضه بواسطه چندین عامل همپوشانی شده  اتفاق می افتد. از طرف دیگر بیضه عضوی با امتیاز ایمنی بالا  است.

سد خونی – بیضه ای (BTB)

سد خونی – بیضه ای (BTB) از بیضه ها در برابر حمله پاتوژن محافظت می کند. این سد تعادل ریز محیط بیضه و سلامت باروری مردان را در محیط پیچیده اپیتلیوم اسپرم ساز حفظ می کند.  رشد بافت بیضه از سلولهای ایمنی و سیتوکین های آنها سود می برد و پاسخ ایمنی برای کنترل و از بین بردن عفونت ویروسی بسیار حیاتی است.با این حال، عفونت و التهاب ممکن است تعادل سیستم ایمنی بدن را از بین ببردیا از طریق نقص ایمنی یا بیش فعالی، ممکن است منجر به اثرات مخربی در انسان شود.

سد خونی – بیضه ای ممکن است مانعی کامل برای ویروس های تحت التهاب سیستمیک یا موضعی نباشد. برای از بین بردن عفونت ویروس، طوفان سیتوکین های التهابی می تواند لکوسیت ها را بکار گیرد، در نتیجه بواسطه التهاب  نفوذ لکوسیت ها در مراکز بین بافتی بیضه ها را شاهد خواهیم بود. این تغییر به عنوان یکی از ویژگی های ارکیت بیضه مردان نیز شناخته می شود که  ممکن است منجر به ناباروری شود. در واقع، احتمال زیادی وجود دارد که مردان مبتلا به SARS ‐ CoV ‐ 2 از یک سندرم شبیه ارکیت رنج ببرند.

طوفان سیتوکین های التهابی و ناباروری مردان

تحقیقات اولیه نشان  داده است که بسیاری از موارد کشنده  COVID-19 ناشی از فعال شدن بیش از حد سیستم ایمنی بدن فرد است. درک بهتر این پدیده می تواند در جلوگیری از اثرات کشنده ویروس موثر باشد. این وضعیت به عنوان طوفان سیتوکین شناخته می شود.

سندرم آزادسازی سیتوکین

زمانی رخ می‌دهد که تعداد زیادی از گلبول‌های سفید  فعال شده و همگی سیتوکین‌های التهابی رها می‌کنند که به نوبه خود، تعداد بیشتری از گلبول‌های سفید را تحریک و فعال می‌کند. سلول‌های دفاعی یادشده، توسط سلول‌های آلوده‌شده‌ای فعال می‌شوند که در اثر آپوپتوز یا نکروز می‌میرند. این اتفاق زمانی می‌افتد که دستگاه ایمنی، مشغول مبارزه با عوامل بیماری‌زا است، چرا که سیتوکین‌ها در واقع، به سلول‌های ایمنی همچون  T  و ماکروفاژها علامت می‌دهند تا به محل عفونت حمله‌ور شوند. علاوه بر آن، سیتوکین‌ها این سلول‌های ایمنی را تحریک می‌کنند و سبب می‌شوند تا آنها، میزان بیشتری سیتوکین ترشح کنند.

مانند سایر مولکول های سیگنالینگ (از جمله هورمون ها)، سیتوکین ها نیز می توانند وارد جریان خون شوند. آنها می توانند کل بدن را تحت تأثیر قرار داده و منجر به سپسیس شود. مقادیر زیادی سیتوکین می تواند باعث التهاب گسترده (سیستمیک) شود که ممکن است به اندام های مختلف بدن آسیب برساند. برخی از سیتوکین ها نیز می توانند رگ های خونی را تحت تأثیر قرار دهند. حتی باعث افت چشمگیر فشار خون شوند.

این امر خون رسانی را محدود می کند و باعث از کارافتادگی بافت ها و اندام های حیاتی از جمله قلب، ریه ها، مغز و کلیه ها و عدم اکسیژن رسانی می شود. طوفان سیتوکین منجر به مرگ و میر بالای ” آنفلوانزای مرغی ” H5N1 در سال 2005 بود.کارشناسان معتقدند که این طوفان ممکن است در همه گیری های قبلی مانند همه گیری آنفولانزای اسپانیا در پایان جنگ جهانی اول نقشی داشته باشد که منجر به کشته شدن نزدیک به 50 میلیون نفر شد.

بیضه آلوده به SARS

از طرف دیگر در بیضه های آلوده به SARS، تجزیه و تحلیل ایمونوهیستوشیمی نشان داده است که مقدار زیادی از رسوب IgG در اپیتلیوم لوله های اسپرم ساز و همچنین در سلولهای زایای تخریب شده و سرتولی  وجود دارد. وجود رسوب خطی IgG و کمپلمان در غشاء پایه توبول نشانه تولید آنتی بادی بر ضد آنتی ژن غشــاء پایـه است.

نتیجه گیری

برای نتیجه گیری نیاز به زمان و مطالعات بیشتر با جامعه آماری بزرگتر است. هنوز نتایج دقیقی در این باره منتشر نشده است.