باروری در مردان و پسران نابالغ سرطانی

سرطان بیضه: 

بیضه بافتی است که از سلول های متفاوتی تشکیل شده است.دربیضه ی انسان 10⁸ سلول وجود دارد. در بیضه انسان به ازای هر 100 سلول،2سلول بنیادی وجوددارد.انواع مختلفی از سلولهای بنیادی در موجودات یافت میشود.اما سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی از نظر اینکه قادر به انتقال اطلاعات وراثتی به نسل بعد از خود میباشند،حائز اهمیت هستند.بنابرین این سلول ها را می توان به عنوان منبع با ارزشی به منظور تحقیقات مورد استفاده قرارداد.سلول های بنیادی اسپرماتوگونی کاربردهای مهمی در درمان ناباروری مردان دارند.تمامی سلولهای بیضه توانایی تبدیل شدن به سلولهای سرطانی را دارند.اما سلولهای بنیادی اسپرماتوگونیا(سلول های جنسی) بیشتر میتوانند دچار تغییر شوند و سرطان سلولهای جنسی بیضه (Testicular Germ Cell Tumor:TGCT) را تشکیل دهند.

سرطان سلولهای جنسی بیضه، 95 درصد سرطانهای بیضه را تشکیل میدهد.این نوع سرطان در مقابل دیگر سرطانها نادر میباشد.سرطان بیضه برخلاف سایر سرطانها که معمولا در سنین بالا بوجود می آیند،بیشتر در مردان جوان 15تا40 سال بوجود می آید.سرطان بیضه در مقابل شیمی درمانی بسیار حساس میباشد.بیشتر از 80 درصد بیماران مبتلا به این نوع سرطان بهبود میابند.

اثر درمان های ضد سرطان بر روی سلول های زایای جنسی:

امروزه یکی ار علل ناباروری در مردان،از بین رفتن سلولهای بنیادی اسپرماتوگونیا،در اثر درمانهای ضد سرطان نظیر شمی درمانی و پرتودرمانی می باشد. باوجود اینکه سعی می شود از ترکیبات دارویی کم ضرر برای بیماران سرطانی استفاده شود اما 10تا100 دردصد بیماران سرطانی درمان شده کاهش شاخص منی را نشان میدهند.کاهش شاخص منی بسته به نوع سرطان،سن،نوع ترکیبات بکارگرفته شده،دوز و مدت درمان در افراد مختلف متفاوت است.بطور متوسط 15 تا 30 درصد افراد برای همیشه عقیم باقی میمانند.

باتوجه به افزایش بقای بیماران مبتلا به سرطان پس از درمان،بویژه  کودکان و رسیدن آنها به سنین باروری،اهمیت درمان ناباروری پس از درمان سرطان،دراین افراد دو چندان می شود.با این حال با توجه به پیشرفت های موجود در درمان سرطان،یافتن راه های حفظ باروری در مردان و پسران نابالغ مبتلا به سرطان تحت درمان های ضد سرطان از اولیت های متخصصان علوم باروری به حساب می آید.

روش های حفظ باروری:

روش های حفظ باروری را در می توان با توجه به طیف سنی بیماران به دو دسته تقسیم کرد:

• روشهای حفظ باروری در مردان بالغ مبتلا به سرطان
• روشهای حفظ باروری در پسران  نابالغ مبتلا به سرطان

روش های حفظ باروری در مردان بالغ مبتلا به سرطان:

1. معمول ترین روش حفظ باروری در مردان مبتلا به سرطان،انجماد مایع منی و استفاده از اسپرم آنها برای لقاح آزمایشگاهی،پس از درمان سرطان است.
   اخذ و انجماد نمونه های اسپرم قبل از شیمی درمانی و پرتودرمانی و استفاده از آن برای تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم یا IVF شانس باروری مردان رهایافته از سرطان را تا50%افزایش داده است.
   افزون برآن،مطالعات عارضه ژنی خاصی را پس از تواد حاصل از اسپرم منجمد گزارش نکرده اند.این روش به علت دسترسی به بافت فعال بیضه و نیز اسپرماتوزوآی موثر،روشی به نسبت در دسترس میباشد. این روش در حال حاضر امکان حفظ باروری را فراهم میکند.
2. تقسیم سلولهای زایای بیضه در مردان بالغ به وسیله ی تزریق آنالوگهای هورمون های آزادکننده گنادوتروپین هاGnRH قبل از انجام شیمی درمانی یا پرتودرمانی به حساسیت کمتر این سلولها نسبت به درمان های سیتوتوکسیک منجر میشود.
   اگر درمان با دوز های بالای آگونیست های GnRH بلافاصله پس از انجام شیمی درمانی تا حدود 10 هفته ی اول انجام شود،سلول های زایای باقیمانده را برای تقسیم تحریک میکند.
   افزایش تحریک ترشح تستسترون نیز نتیجه ی مثبت دیگری است که در تزریق گنادوتروینها بدست می آید.
   باتمام تلاش های فوق،این احتمال که اختلالات ژنتیکی ناشی از شیمی درمانی،در محتوای ژنتیکی متولدان تاثیرگذارباشد،استفاده از این روش را با ابهام مواجهه میکند.

روش های حفظ باروری در پسران نابالغ مبتلا به سرطان:

حفظ باروری در پسران نابالغ مبتلا به سرطان،باتوجه به عدم وجود اسپرماتوژنز فعال،با مشکلاتی روبرو است.  مهمترین این مشکلات عدم امکان انجماد اسپرم و نیز عدم تمایز سلول های اسپرماتوگونی در بیضه است.بنابرین،حفظ باروری آنها بر اساس یکی از سه محور زیر بنا خواهد شد:

1. جداسازی سلولهای اسپرماتوگونی و تلاش برای کشت و بلوغ آنها در شیشه یا میزبان ثانویه با هدف نهایی تولید اسپرم برای IVF
2. جداسازی سلولهای اسپرماتوگونی از بافت منجمد شده بیضه پس از درمان سرطان و پالایش سلولهای سرطانی و پیوند مجدد آنها پس از بهبودی
3. جداسازی و انجماد بافت بیضه و تلاش برای پیوند مجدد بافت بیضه پس از بهبودی.پیوند بیضه برای اولین بار توسط Jhon Hunter در سال1767 صورت گرفت.

نتیجه گیری

درمان بیش از 70% سرطانها در مردان و پسران نابالغ با استفاده از اشعه و شیمی درمانی موفقیت آمیز بوده است.اما متاسفانه دردصد بالایی از آنها در بلوغ دچار ازواسپرمی و یا کاهش تعداد چشمگیر تعداد اسپرم میشوند. این امر میتواند کیفیت زندگی آن ها را به خطر بیاندازد.
انجماد،کشت،پیوند سلول های اسپرماتوگونی و انجماد و پیوند قطعات بافت بیضه یکی از راههای درمان ناباروری برای این افراد میباشد.

قرص های تقویت باروری